Menu dodatkowe
...tak się zaczęło

"Spośród muzyków Jamu najwiekszą renomę - wiekszą, co tu ukryć, od Pawła - miał Wojtasiak, który w swoim poprzednim przed Innymi zespole, a nazywał się on Twarze, zastąpił Stefana Płazę, ponieważ ten odchodził do samego Breakoutu(...). Twarze to nie była byle jaka kapela, bo śpiewał w niej Roman "Pazur" Wojciechowski, grał basista Krystian Wilczek, a grywał z nią Irek Dudek, no i miała charakter hippisowski. I właśnie połączenie hippisowskiej aury z indywidualnymi umiejętnościami Wojtasiaka zwróciło na perkusistę uwagę pewnego młodzieńca zafascynowanego najpierw Niemenem i Breakoutem, potem The Doors i Free - ipod wpływem tych fascynacji pragnącego zostać wokalistą. Młodzieniec ów nazywał się Ryszard Riedel."

Fragment książki Jana Skaradzińskiego pt:"Ballada o dziwnym zespole"

Biografia

Ryszard Henryk Riedel (ur. 7 września 1956 w Chorzowie, zm. 30 lipca 1994 tamże) – wokalista i autor tekstów piosenek, wieloletni lider zespołu Dżem. Uznawany za jednego z najlepszych polskich wokalistów w historii. Początkowo Riedel był siłą napędową całego zespołu. Nie tylko śpiewał, ale i pisał teksty piosenek, grał na harmonijce ustnej, miał wkład w komponowanie muzyki, projektował okładki płyt.

Swoją edukację zakończył na 7 klasie szkoły podstawowej. Nigdy nie pobierał lekcji śpiewu, był samoukiem. Do zespołu Dżem (ówczesna nazwa: Jam) dołączył w grudniu 1973 (miał wtedy 17 lat). W pierwszych latach Riedel nie dopuścił do rozpadu zespołu. Na początku kariery w Dżemie zespół Kombi złożył mu propozycję przejścia do nich, ale Riedel ją odrzucił.

Ryszard Riedel także rysował, jego rysunki często były wykorzystywane na projekty okładek, zazwyczaj rozdawał je swoim fanom.

Przez wiele lat Riedel współpracował z wieloma artystami polskiej sceny muzycznej, m.in. z Ryśkiem Skibińskim, Leszkiem Winderem, Józefem Skrzekiem, Nocną Zmianą Bluesa itp.

Wzorował się na wokaliście zespołu Free, Paulu Rodgersie oraz Czesławie Niemenie. W jednym z wywiadów Niemen, uznawany niegdyś za najlepszego wokalistę bluesowego w Polsce wyznał, że cieszy go nadana mu przez fanów etykieta "króla" muzyki bluesowej, lecz dobrowolnie abdykuje z niej na rzecz Ryszarda Riedla, którego szanował za niezwykłe umiejętności wokalne

Ryszard Riedel określany był przez niektórych jako Ostatni hippis naszych czasów. Prowadzony przez niego tryb życia naznaczony był między innymi przez narkotyki (głównie heroinę), a ponieważ zdominowały one jego życie, dochodziło do wielu spięć między nim a zespołem. Pierwsze kontakty z narkotykami szacowane są na koniec lat 70. Prowadził życie outsidera, często opuszczał próby nagrań i nie przychodził na własne koncerty.

Pomimo narastających problemów zdrowotnych Riedla, jego współpraca z zespołem trwała do momentu, kiedy wyniszczony narkotykami został zmuszony do kolejnego leczenia detoksykacyjnego (w 1994), które jednak nie dało rezultatu. Riedel kilka razy wcześniej przechodził takie leczenia, jednak za każdym razem wracał do brania narkotyków. Mimo tego jawnie ostrzegał przed eksperymentowaniem z narkotykami i innymi używkami.

W maju 1994 został usunięty z Dżemu. Jako przyczynę członkowie zespołu w jednym z wywiadów radiowych podali niemożność dalszej współpracy i ciągłego dostosowywania występów do niedomagającego Riedla. Zespół zawiesił swojego lidera, gdy ten przebywał w szpitalu (od 13 lipca).

26 listopada 1977 w kościele św. Marii Magdaleny w Tychach, Ryszard Riedel wziął ślub z Małgorzatą Pol 2 marca 1978 przyszedł na świat Sebastian Jerzy. 12 października 1980 urodziło się drugie dziecko Ryszarda i Małgorzaty – córka Karolina Małgorzata.

Zmarł 30 lipca 1994. Bezpośrednią przyczyną śmierci była niewydolność serca. Pogrzeb odbył się 3 sierpnia 1994 w Tychach na Wartogłowcu. Na nagrobku wykuto cytat (W życiu piękne są tylko chwile...) z piosenki Naiwne pytania. Po śmierci żony, wykuto dodatkowy napis - Tylko ty i ja..., który stanowi tytuł jednego z utworów Dżemu.

Losowe zdjęcie

Muzyka
Fragment utworu "Skazany Na Bluesa" w wykonaniu Zespołu Dżem

Ryszard Riedel - śpiew, harmonijka ustna

Paweł Berger - instrumenty klawiszowe

Michał Giercuszkiewicz - perkusja

Adam Otręba - gitara

Beno Otręba - gitara basowa

Jerzy Styczyński - gitara

Utwór pochodzi z płyty "The Singles" wydanym w 1992 roku przez CD Sonic SON-3

Copyright by www.wzyciu.prv.pl - Wszystkie prawa zastrzeżone. Grafika: d4u.pl - profesjonalne szablony
Strona główna Strona główna Mapa strony Kontakt